Anna Saraniecka-Jak tu wybaczać

Jak tu wybaczać

Tak niedawno przecież

Jakby wczoraj a

Tyle minęło od tej pory lat

Ja dźwigam wciąż na sobie

Historyczny garb

Który mi przyprawił wtedy

Zbyt okrutny świat

Jak tu wybaczać
Jeśli nikt nas nie przeprasza
I jak zapomnieć skoro
Gdzie spojrzysz blizny
Kto by chciał się do nich przyznać
Żaden stygmat nie zagoi się

Wolę nie widzieć siebie

Przyjdzie lepszy czas

Popatrzę z góry czy pozostał ślad

Czy nadal pod sufitem

Mój balonik tkwi

Ile sensu ma ofiara

Gdy nie czeka na nią nikt

Jak tu wybaczać...

/ze spektaklu Odjazd/

Słony żal

Gdzieś na początku naszej drogi
Przez chwilę promień na nas padł
Stopniała zimna przeszłość
Krą odpłynęła w dal
I niepotrzebnie uwierzyłam że
Ta wiosna może trwać

To się nie mogło przecież udać
Jak tu nie marznąć sam na sam
Gdy zamiast płaszcza smutek
Okrywa każde z nas
I rośnie na nas jak na stalaktytach
Najczystszy słony żal

Gdy przed wezwaniem do zwątpienia
Nie chciałam się podpisać więc
Z wezwaniem do rozpaczy
Komornik zjawił się
Zapieczętował wszystko co by mogło
Dla ciebie ogrzać mnie
/ze spektaklu Odjazd/

To że jesteś

To że jesteś wypełnia przestrzeń
Nikt nie lubi być całkiem sam
Po co wciąż chcę od losu więcej
Zamiast cieszyć się tym co mam

Spokój czyni mnie
Niespokojną
Mija dzień za dniem
Patrzę ciągle
Przez cholerne okno
Nic nie zmienia się

Gdyby tak nagle głupiej nudzie
Podciąć żyły zabrać tlen
Niech na cmentarzu moich marzeń
Pokonana położy się

Kwiatów jej nigdy nie przyniosę
Nie pomodlę za nią się
Zanim wskrzesi ją dzień powszedni
Zdążę odnaleźć życia sens

Spokój czyni mnie
Niespokojną
Mija dzień za dniem
Patrzę ciągle
Przez cholerne okno
Niech coś zmieni się
/ze spektaklu Odjazd/